วันอาทิตย์ ที่ 2 กันยายน 2555

บันทึกประจำวัน

                        เย้!!!!! ดีใจที่สุดเลย ในที่สุดก็ได้หยุดสักที แต่ว่า อืม.......>////<ต้องไปเรียนพิเศษต่อนี้สิ แย่มากเลยอ่า อุตส่าห์จะหยุดทั้งทีขอนอนอยู่บ้านไม่ได้เหรอ ปวดหัวมากกับการเรียนที่สุดแสนจะเหนื่อย การบ้านก็เยอะ งานบ้านก็ต้องทำ เฮ้ออออออ เมื่อไหร่จะได้หยุดอย่างคนอื่นบ้างน้อ

                        เมื่อกลับมาจากที่เรียนพิเศษก็ยิ้มได้อีกครั้ง^-----------^ เมื่อแม่และพ่อพาฉันไปเยี่ยมป้าที่บ้าน และป้าก็พาฉันและครอบครัวออกไปทานข้าวด้วยกัน ช่างมีความสุขและปนความเหนื่อยจริง จริ๊งๆๆๆๆ 555

วันเสาร์ ที่ 1 กันยายน 2555

บันทึกประจำวัน

                     ปกติวันนี้ต้องเป็นวันหยุดสำหรับนักเรียน และหลายๆคน แต่ฉันและเพื่อนๆที่เรียนอยู่ที่ลำปางกัลยาณีต้องมาเรียนเพิ่มในวันนี้ เพราะว่า2อาทิตย์ที่ผ่านมาทางโรงเรียนได้หยุดเนื่องจากครูไปประชุมซึ่งหยุดตั้งแต่วันพุธเป็นต้นไปเปิดอีกทีก็วันจันทร์ ทำให้เรียนไม่ทันจึงต้องมาเรียนเพิ่มเป็นกรณีพิเศษ
                      ซึ่งวันนี้ได้เรียนตารางสอนของวันพุธ การบ้านที่ครูสั่งก็ไม่เสร็จยังต้องมานั่งเรียนเพิ่มอีกทำให้รู้สึกเครียดมาก เพราะใกล้สอบแล้วต้องอ่านหนังสือ แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี ไม่เครียดมากเท่าวันปกติ 5555 
                       ตอนเย็นของวันเสาร์ฉันและเพื่อนๆได้ไปผ่อนคลายความเครียดโดยการไปเที่ยวกองต้า ^--------------^ กันได้ไปกินของอร่อยทั้งขนม น้ำปั่น และเที่ยวเดินดูของไปแบบเพลินๆเถือว่าเป็นการออกกำลังกายไปในตัวด้วย ช่างมีความสุขจริงๆ >< 

วันศุกร์ ที่ 31 สิงหาคม 2555

บันทึกประจำวัน

                ช่างเป็นวันที่แสนสุขอย่างมากสำหรับฉันเพราะว่าวันนี้เป็นวันที่โรงเรียนหยุด เนื่องจากทางโรงเรียนมีการแข่งขันวิชาการนักเรียนโรงเรียนต่างๆเข้ามาแข่งขันที่โรงเรียน ทำให้โรงเรียนประกาศหยุด 1 วัน แต่ใช่ว่าวันนี้จะสุขสบายอย่างที่คิดเพราะว่าต้องตื่นขึ้นมาทำงานบ้านให้กับแม่ ซักผ้า ล้างจาน และทำกิจวัตรส่วนตัวให้เรียบร้อย T T จากนั้นต้องมานั่งทำการบ้านที่ครูสั่งไว้เป็นกอง ไม่สุขสบายอย่างที่คิดจริงๆ 5555 และต้องมานั่งอ่านหนังสือหลายๆเรื่องอีก ปวดหัวจริงๆ >< 

วันพฤหัสบดี ที่ 30 สิงหาคม 2555

บันทึกประจำวัน

               วันพฤหัสแล้ว เย้!!!!!! ดีใจจัง วันนี้ในวิชาพระพุทธได้เรียนในเรื่องของหลักธรรมของพระพุทธศาสนา ครูได้ให้ความรู้ในเรื่องหลักธรรมที่เราชาวพุทธควรปฎิบัติ และสามารถนำไปใช้ในชีวิตประจำวันได้ ภาษาจีนครูได้สอนในเรื่องของคำศัพท์และการเขียนประโยคในภาษาจีน และช่วงบ่ายได้เรียนวิทยาศาสตร์ในเรื่องของการรักษาดุลยภาพของร่างกายเรา ของสัตว์ และต้องไปอ่านหนังสือมาเพราะอาทิตย์หน้าตะต้องสอบในเรื่องนี้
                เมื่อกลับมาถึงที่บ้านก็ได้ช่วยแม่ทำงานบ้านต่างๆ เช่น กวาดบ้าน ล้างจาน ซักผ้า พับผ้า แล้วก็มานั่งทำการบ้านที่แสนจะเยอะมาก จะมีวันไหนมั้ยน้อ!! ที่คุณครูจะไม่สั่งการบ้านเยอะแยะเนี่ย T0T

วันพุธ ที่ 29 สิงหาคม 2555

บันทึกประจำวัน

            วันนี้ได้เรียนเกี่ยวกับภาษาล้านนา ครูให้ฝึกอ่าน และหัดเขียน ซึ่งเป็นอะไรที่ยากมากกว่าจะจำแต่ละตัวได้ก็นะ T T อยากร้องไห้เหลือเกิน และคณิตครูได้สอนในเรื่องของระบบจำนวนจริง ตอนแรกยากมากแต่พออ่านทำความเข้าใจก็เริ่มจะเข้าใจมากขึ้น

                เหลือไม่กี่อาทิตย์ก็จะสอบแล้ว ฉันจึงเริ่มอ่านหนังสือวันนี้กะว่าจะอ่านให้ได้ แต่........ มันก็มีบางสิ่งมาขัดขวางทำให้ฉันอ่านหนังสือไม่สำเร็จสักที นั่นคือ การดูโทรทัศน์กับละครเรื่องโปรด อืมมันช่างดูแล้วไม่อยากอ่านเลยอ่า^------------^ แต่อ่านะ แค่วันเดียวเอง 55555

วันอังคาร ที่ 28 สิงหาคม 2555

บันทึกประจำวัน

          วันนี้ฉันได้เลือกเสรีในการทำขนมอบ ได้ทำเกี่ยวกับขนมลืมกลืน เป็นขนมไทยชนิดหนึ่งที่ฉันและเพื่อนๆไม่ค่อยคุ้นหูและคุ้นหน้าตาเท่าไรนัก แต่เมื่อได้ทดลองทำดูจริงๆ ปรากฏว่าเป็นขนมอีกชนิดหนึ่งที่น่าตาน่ารักน่ารับประทานและทำไม่ค่อยยากมากเท่าไหร่ แต่ต้องเอาใจใส่และพิถีพิถันทุกขั้นตอนในการทำ กว่าจะได้ขนมออกมาก็ใช้เวลานานพอสมควร เมื่อทำออกมาสีสันสวยและน่ารับประทานมาก แต่รสชาติที่ออกมาทำให้ทุกคนไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ เพราะทำออกมารสหวานเกินไป ที่จริงขนมชนิดนี้ต้องเป็นขนมที่มีรสชาติไม่หวานมาก หวานแบบพอดี แต่ที่กลุ่มของฉันทำดูออกหวานไปหน่อย แต่ก็พอทานได้ ทำให้ฉันได้เรียนรู้ว่ากว่าเราจะทำสิ่งใดออกมานั้นต้องทำตามขั้นตอน และเอาใจใส่ในการทำเพราะงานที่เราทำอาจออกมาไม่ดีก็เป็นได้ อันนี้เป็นส่วนผสมและวิธีการทำของขนมลืมกลืนถ้าเพื่อนคนไหนสนใจก็สามารถลองทำทานเองที่บ้านได้เลย ^-----------^
ขนมลืมกลืน
ส่วนผสม
1. แป้งซ่าหริ่ม 1/4 ถ้วย
2. น้ำตาลทราย 1/2 ถ้วย
3. ถั่วเขียวเราะเปลือกคั่ว 1 ช้อนโต๊ะ
4. น้ำ 1 1/2 ถ้วย
5. สีผสมอาหารและกลิ่นมะลิ
สิ่งที่ต้องเตรียม
พิมพ์, ถุงบีบ
วิธีทำ
ผสมแป้งสลิ่ม น้ำตาล น้ำ เข้าด้วยกัน ลงในกระทะ ตั้งไฟกลาง กวนจนแป้งสุกใส ยกลง
แป้งที่กวนนำมาแบ่งผสมสีตามต้องการและหยดกลิ่นมะลิลงในแป้งทุกสี คนให้ทั่ว ตักหยอด ลงพิมพ์ถ้วยเกือบเต็ม
บีบหน้ากะทิใส่ทุกถ้วย โรยหน้าด้วยถั่วคั่ว
ส่วนผสมหน้ากะทิ
หัวกะทิ (มะพร้าวขูดขาว 200  กรัม) 1 ถ้วย
แป้งข้าวเจ้า 3 ช้อนโต๊ะ
แป้งซ่าหริ่ม 1/4 ช้อนชา
น้ำตาลทราย 1 ช้อนโต๊ะ
เกลือป่น 1/4 ช้อนชา
วิธีทำ
ผสมหัวกะทิ แป้งข้าวเจ้า แป้งสลิ่ม น้ำตาล เกลือ เข้าด้วยกันในกระทะทอง ตั้งไฟกลาง กวนจน เริ่มมีลักษณะข้น จึงลดไฟอ่อนๆ กวนจนแป้งสุก ยกลง
ตักใส่กรวยสำหรับบีบแต่งหน้า
หมายเหตุ
หน้ากะทิควรทำไว้ก่อน เพราะตัวขนมต้องทิ้งให้เย็นก่อนจึงจะบีบหน้าได้

วันจันทร์ ที่ 27 สิงหาคม 2555

บันทึกประจำวัน

              วันนี้วิชาคอมพิวเตอร์พวกเรานักเรียนห้องม.4/8ได้เริ่มทำบล็อกของตนเองเพื่อเป็นการเขียนความรู้ของตนเองในเรื่องๆต่างๆ ที่ตนเองสนใจ แล้วครูขวัญจิตร ได้เลือกหัวข้องานที่จะนำเสนอลงบนบล็อกของแต่ละคนด้วย ให้ไปหาข้อมูลตามที่ตนได้รับแล้วนำมาเผยแพร่ผ่านทางบล็อก ตกแต่งบล็อกของตนเองให้สวยงาม ใครจะตกแต่งเป็นยัไงก็ได้ตามจินตนาการของตนเอง

               เมื่อกลับมาถึงที่บ้านฉันก็ได้มาช่วยแม่ในการทำอาหาร แล้วก็กวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างผัก และช่วยงานต่างๆอีกเยอะแยะ สรุปว่าวันนี้ ฉันต้องทำงานบ้านมากว่าปกตินี้เอง เฮ้อ !!!!! เหนื่อยจัง

ขั้นตอนการพัฒนาโปรแกรมคอมพิวเตอร์

ขั้นตอนการพัฒนาโปรแกรมคอมพิวเตอร์
โปรแกรม คือชุดคำสั่งที่ใช้สั่งงานและควบคุมระบบคอมพิวเตอร์ให้เป็นไปตามวัตถุประสงค์ที่ต้องการ การที่จะเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์ขึ้นมาจะต้องพิจารณาจากระบบงานอย่างละเอียดของข้อมูลนำเข้า ที่มาของข้อมูลนำเข้า ข้อมูลที่ต้องการแสดงผล และรูปแบบการแสดงผล
วงจรการพัฒนาโปรแกรม (Program Development Life Cycle: PDLC)
วงจรการพัฒนาโปรแกรม (PDLC) คือ ขั้นตอนการทำงานที่โปรแกรมเมอร์ใช้สำหรับสร้างโปรแกรม ประกอบด้วย 5 ขั้นตอน ดังนี้
1.การวิเคราะห์ปัญหา (Program Analysis)
2.การออกแบบโปรแกรม (Program Design)
3.การเขียนโปรแกรม (Program Coding)
4.การทดสอบโปรแกรม (Program Testing)
5.การบำรุงรักษาโปรแกรม (Program Maintenance)

1. การวิเคราะห์และกำหนดรายละเอียดของปัญหา
รายละเอียดของปัญหาในเบื้องต้นอาจยังไม่ชัดเจน ในขั้นตอนนี้ ผู้เขียนโปรแกรมจะต้องวิเคราะห์ปัญหาเพื่อกำหนดรายละเอียดของปัญหาที่ชัดเจนซึ่งได้แก่ รายละเอียดของข้อมูลเข้า (input data) และรายละเอียดของข้อมูลออก (output data) รายละเอียดของข้อมูลเข้า หมายถึง ข้อมูลที่สามารถนำมาใช้แก้ปัญหา ซึ่งอาจเป็นข้อมูลที่กำหนดให้ หรือข้อมูลที่รับเข้ามา รายละเอียดของข้อมูลออก หมายถึง ข้อมูลซึ่งเป็นผลที่ได้จากการแก้ปัญหา การกำหนดรายละเอียดข้อมูลเข้าและรายละเอียดข้อมูลออก สามารถทำได้โดยไม่ยุ่งยากจนเกินไป
ตัวอย่าง ปัญหาการคำนวณจำนวนช่องจอดรถในลานจอดรถ
ซูเปอร์มาร์เกตแห่งหนึ่ง จัดพื้นที่ด้านหน้าสำหรับจอดรถให้กับลูกค้าที่มาใช้บริการ กว้าง 25 เมตร ยาว 35 เมตร สมมติ โดยเฉลี่ย ช่องจอดรถ 1 ช่อง มีความกว้าง 2 เมตร ความยาว 3.5 เมตร และพื้นที่ 1 ใน 10 ของพื้นที่ลานจอดรถทั้งหมดคิดเป็นพื้นที่ถนนให้รถวิ่ง อยากทราบว่าซูเปอร์มาร์เกตแห่งนี้จะสามารถจัดช่องจอดรถให้กับลูกค้าได้ทั้งหมดจำนวนกี่ช่อง
จากปัญหานี้ เราต้องการคำนวณหาจำนวนช่องจอดรถในลานจอดรถ โดยพื้นที่ที่จะนำมาคำนวณจะต้องหักพื้นที่ส่วนที่เป็นถนนออกจากพื้นที่ของลานจอดรถทั้งหมดก่อน จึงนะนำมาคำนวณหาจำนวนช่องจอดรถที่ต้องการได้ โดยอาศัยข้อมูลขนาดชองช่องจอดรถ 1 คัน ตามที่กำหนดให้ในปัญหา ดังนั้นรายละเอียดของข้อมูลออกจึงกำหนดไว้เป็น
ข้อมูลเข้า : ความกว้าง ความยาวของพื้นที่ลานจอดรถทั้งหมดและความกว้าง ความยาวของพื้นที่ช่องจอดรถ 1 คัน
ข้อมูลออก : จำนวนช่องจอดรถในลานจอดรถ

2.การออกแบบโปรแกรม
เป็นขั้นตอนการออกแบบโปรแกรมให้สอดคล้องกับรายละเอียดของปัญหา โดยจะต้องคำนึงถึงการออกแบบโครงสร้างข้อมูลที่เหมาะสมที่จะใช้จัดเก็บข้อมูลเพื่อประมวลผลและการออกแบบขั้นตอนที่ใช้ประมวลผลข้อมูล ในเบื้องต้นเราจะจัดเก็บข้อมูลที่ใช้สำหรับประมวลผลไว้ภายใต้ชื่อตัวแปร เช่นเดียวกับที่เราคุ้นเคยในการกำหนดตัวแปรสำหรับแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์ การออกแบบโครงสร้างข้อมูลที่มีความซับซ้อนกว่านี้จะได้กล่าวถึงในบทถัด ๆ ไป สำหรับขั้นตอนที่ใช้ประมวลผลข้อมูลที่กำหนดเป็นลำดับที่แน่นอนต่อเนื่องกันเพื่อใช้แก้ปัญหา เรียกว่า ขั้นตอนวิธี (algorithms) ขั้นตอนวิธีที่ดีจะต้องมีระบบระเบียบที่แน่นอนและชัดเจนในการแก้ปัญหา ขั้นตอนวิธีและโปรแกรมที่เราออกแบบอาศัยโครงสร้างควบคุมการทำงาน 3 อย่าง คือ
lโครงสร้างแบบตามลำดับ (sequential structure) ขั้นตอนการทำงานเป็นไปตามลำดับก่อนหลัง และแต่ละขั้นตอนจะถูกประมวลผลเพียงครั้งเดียวเท่านั้น
2โครงสร้างแบบมีทางเลือก (selection structure) ขั้นตอนการทำงานบางขั้นตอนจะได้รับหรือไม่ได้รับการประมวลผล ขึ้นอยู่กับเงื่อนไขบางประการ
3โครงสร้างแบบทำซ้ำ (repetition structure) ขั้นตอนการทำงานบางขั้นตอนจะถูกประมวลผลซ้ำมากกว่า 1 ครั้ง ขึ้นอยู่กับเงื่อนไขบางประการ
ในการเขียนขั้นตอนวิธี สามารถทำได้โดยใช้ภาษาที่คล้ายคลึงกับภาษาที่ใช้ในการเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์ แต่ไม่จำเป็นต้องเป็นภาษาที่เครื่องคอมพิวเตอร์เข้าใจและสามารถปฏิบัติตามได้ซึ่งเรียกว่า รหัสลำลอง (pseudocode)ผู้เขียนโปรแกรมสามารถนำรหัสลำลองไปแปลงเป็นโปรแกรมคอมพิวเตอร์ด้วยภาษาคอมพิวเตอร์ที่ผู้เขียนโปรแกรมถนัดบนเครื่องคอมพิวเตอร์ที่ผู้เขียนโปรแกรมใช้งานอยู่เป็นประจำได้อย่างไม่มีข้อจำกัด
หลักเกณฑ์ทั่วไปของการเขียนรหัสลำลอง
1.สัญลักษณ์ที่ใช้ในการดำเนินการทางคณิตศาสตร์ต่าง ๆ จะถูกใช้งานตามปกติ คือ + สำหรับการบวก – สำหรับการลบ * สำหรับการคูณ และ/ สำหรับการหาร
2.ชื่อข้อมูลใช้แทนจำนวนที่จะถูกดำเนินการตามขั้นตอนวิธี
3.การใช้คำอธิบายกำกับขั้นตอนวิธี อาจทำโดยใช้สัญลักษณ์ * หรือ ** กำกับหัวท้ายข้อความคำอธิบาย เพื่อแยกออกมาจากขั้นตอนการทำงาน
4.คำสงวนบางคำที่ใช้ในภาษาระดับสูงทั่วไปอาจนำมาใช้ เช่น Read หรือ Enter สำหรับการรับข้อมูลเข้า และWrite หรือ Print สำหรับการแสดงข้อมูลออก
5.การเพิ่มหรือลดระยะเยื้องอย่างเหมาะสม เพื่อแสดงระดับของขั้นตอนการทำงานในโครงสร้างควบคุมการทำงานในกลุ่มเดียวกัน
นอกจากผู้เขียนโปรแกรมจะใช้รหัสลำลอง เป็นเครื่องมือสำหรับเขียนขั้นตอนวิธีให้อยู่ในรูปของคำสั่งการทำงานที่คล้ายคลึงกับคำสั่งในภาษาคอมพิวเตอร์ ผู้เขียนโปรแกรมยังสามารถใช้ผังงาน (Flowchart) ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ที่ใช้ถ่ายทอดลำดับการทำงานจากขั้นตอนวิธีได้เช่นเดียวกัน
ตัวอย่าง ปัญหาการคำนวณจำนวนช่องจอดรถในลานจอดรถ
เรากำหนดตัวแปรที่ใช้สำหรับจัดเก็บข้อมูล ดังนี้
ParkW : เป็นตัวแปรสำหรับเก็บค่าความกว้างของพื้นที่ลานจอดรถทั้งหมด
ParkL : เป็นตัวแปรสำหรับเก็บค่าความยาวของพื้นที่ลานจอดรถทั้งหมด
CarW : เป็นตัวแปรสำหรับเก็บค่าความกว้างของพื้นที่ช่องจอดรถ 1 คัน
CarL : เป็นตัวแปรสำหรับเก็บค่าความยาวของพื้นที่ช่องจอดรถ 1 คัน
TotalParkA : เป็นตัวแปรสำหรับเก็บค่าพื้นที่ลานจอดรถทั้งหมด
ParkA : เป็นตัวแปรสำหรับเก็บค่าพื้นที่ที่จะใช้จอดรถได้โดยหักพื้นที่ถนนแล้ว
CarA : เป็นตัวแปรสำหรับเก็บค่าพื้นที่ช่องจอดรถ 1 คัน
NumPark : เป็นตัวแปรสำหรับเก็บค่าจำนวนช่องจอดรถในลานจอดรถ
กำหนดขั้นตอนวิธีที่ใช้แก้ปัญหา ดังนี้
1.เริ่มต้นการทำงาน
2.รับค่าข้อมูลความกว้าง ความยาวของพื้นที่ลานจอดรถทั้งหมด และข้อมูลความกว้าง ความยาวของพื้นที่ช่องจอดรถ 1 คัน มาเก็บไว้ในตัวแปร ParkW ParkL CarW และ CarL ตามลำดับ
3.คำนวณพื้นที่ลานจอดรถทั้งหมดเก็บไว้ในตัวแปร TotalParkA โดยใช้สูตร TotalParkA = ParkW*ParkL
4.คำนวณพื้นที่ที่เหลือสำหรับใช้เป็นช่องจอดรถเก็บไว้ในตัวแปร ParkA โดยใช้สูตร ParkA = TotalParkA – (TotalParkA / 10)
5.คำนวณพื้นที่ช่องจอดรถ 1 คันเก็บไว้ในตัวแปร CarA โดยใช้สูตร CarA = CarW*CarL
6.คำนวณจำนวนช่องจอดรถในลานจอดรถเก็บไว้ในตัวแปร NumPark โดยใช้
สูตร (MOD คือ การคำนวณโดยไม่คิดเศษ)
NumPark = (Park / CarA)-(ParkA MOD CarA)
7.แสดงค่าของตัวแปร NumPark
8. จบการทำงาน

3. การเขียนโปรแกรมด้วยภาษาคอมพิวเตอร์
การเขียนโปรแกรมเป็นการนำเอาผลลัพธ์ของการออกแบบโปรแกรม มาเปลี่ยนเป็นโปรแกรมภาษาคอมพิวเตอร์ภาษาใดภาษาหนึ่ง ผู้เขียนโปรแกรมจะต้องให้ความสนใจต่อรูปแบบคำสั่งและกฎเกณฑ์ของภาษาที่ใช้เพื่อให้การประมวลผลเป็นไปตามผลลัพธ์ที่ได้ออกแบบไว้ นอกจากนั้นผู้เขียนโปรแกรมควรแทรกคำอธิบายการทำงานต่าง ๆ ลงในโปรแกรมเพื่อให้โปรแกรมนั้นมีความกระจ่างชัดและง่ายต่อการตรวจสอบ และโปรแกรมนี้ยังใช้เป็นส่วนหนึ่งของเอกสารประกอบ

4.การทดสอบและแก้ไขโปรแกรม
การทดสอบโปรแกรมเป็นการนำโปรแกรมที่ลงรหัสแล้วเข้าคอมพิวเตอร์ เพื่อตรวจสอบรูปแบบกฎเกณฑ์ของภาษา และผลการทำงานของโปรแกรมนั้น ถ้าพบว่ายังไม่ถูกก็แก้ไขให้ถูกต้องต่อไป ขั้นตอนการทดสอบและแก้ไขโปรแกรม อาจแบ่งได้เป็น 3 ขั้น
1.สร้างแฟ้มเก็บโปแกรมซึ่งส่วนใหญ่นิยมนำโปรแกรมเข้าโดยผ่านทางแป้นพิมพ์โดยใช้โปรแกรมประมวลคำ
2.ใช้ตัวแปลภาษาคอมพิวเตอร์แปลโปรแกรมที่สร้างขึ้นเป็นภาษาเครื่อง โดยระหว่างการแปลจะมีการตรวจสอบความถูกต้องของรูปแบบและกฎเกณฑ์ในการใช้ภาษา ถ้าคำสั่งใดมีรูปแบบไม่ถูกต้องก็จะแสดงข้อผิดพลาดออกมาเพื่อให้ผู้เขียนนำไปแก้ไขต่อไป ถ้าไม่มีข้อผิดพลาด เราจะได้โปรแกรมภาษาเครื่องที่สามารถให้คอมพิวเตอร์ประมวลผลได้
3.ตรวจสอบความถูกต้องของการประมวลผลของโปรแกรม โปรแกรมที่ถูกต้องตามรูปแบบและกฎเกณฑ์ของภาษา อาจให้ผลลัพธ์ของการประมวลผลไม่ถูกต้องก็ได้ ดังนั้นผู้เขียนโปรแกรมจำเป็นต้องตรวจสอบว่าโปรแกรมประมวลผลถูกต้องตามต้องการหรือไม่ วิธีการหนึ่งก็คือ สมมติข้อมูลตัวแทนจากข้อมูลจริงนำไปให้โปรแกรมประมวลผลแล้วตรวจสอบผลลัพธ์ว่าถูกต้องหรือไม่ ถ้าพบว่าไม่ถูกต้องก็ต้องดำเนินการแก้ไขโปรแกรมต่อไป การสมมติข้อมูลตัวแทนเพื่อการทดสอบเป็นสิ่งที่มีความสำคัญเป็นอย่างมาก ลักษณะของข้อมูลตัวแทนที่ดีควรจะสมมติทั้งข้อมูลที่ถูกต้องและข้อมูลที่ผิดพลาด เพื่อทดสอบว่าโปรแกรมที่พัฒนาขึ้นสามารถครอบคลุมการปฏิบัติงานในเงื่อนไขต่าง ๆ ได้ครบถ้วน นอกจากนี้อาจตรวจสอบการทำงานของโปรแกรมด้วยการสมมติตัวเองเป็นคอมพิวเตอร์ที่จะประมวลผล แล้วทำตามคำสั่งทีละคำสั่งของโปรแกรมนั้น ๆ วิธีการนี้อาจทำได้ยากถ้าโปรแกรมมีขนาดใหญ่ หรือมีการประมวลผลที่ซับซ้อน

5.การทำเอกสารประกอบโปรแกรม
การทำเอกสารประกอบโปรแกรมเป็นงานที่สำคัญของการพัฒนาโปรแกรม เอกสารประกอบโปรแกรมช่วยให้ผู้ใช้โปรแกรมเข้าใจวัตถุประสงค์ ข้อมูลที่จะต้องใช้กับโปรแกรมตลอดจนผลลัพธ์ที่จะได้จากโปรแกรม การทำโปรแกรมทุกโปรแกรมจึงควรต้องทำเอกสารกำกับเพื่อใช้สำหรับการอ้างอิงเมื่อจะใช้งานโปรแกรมและเมื่อต้องการแก้ไขปรับปรุงโปรแกรม เอกสารประกอบโปรแกรมที่จัดทำ ควรประกอบด้วยหัวข้อต่อไปนี้
1. วัตถุประสงค์
2. ประเภทและชนิดของคอมพิวเตอร์และอุปกรณ์ที่ใช้ในโปรแกรม
3. วิธีการใช้โปรแกรม
4. แนวคิดเกี่ยวกับการออกแบบโปรแกรม
5. รายละเอียดโปรแกรม
6. ข้อมูลตัวแทนที่ใช้ทดสอบ
7. ผลลัพธ์ของการทดสอบ
6. การบำรุงรักษาโปรแกรม

6. การบำรุงรักษาโปรแกรม
เมื่อโปรแกรมผ่านการตรวจสอบตามขั้นตอนเรียบร้อยแล้ว และถูกนำมาให้ผู้ใช้ได้ใช้งาน ในช่วงแรกผู้ใช้อาจจะยังไม่คุ้นเคยก็อาจทำให้เกิดปัญหาขึ้นมาบ้าง ดังนั้นจึงต้องมีผู้คอยควบคุมดูแลและคอยตรวจสอบการทำงาน การบำรุงรักษาโปรแกรมจึงเป็นขั้นตอนที่ผู้เขียนโปรแกรมต้องคอยเฝ้าดูและหาข้อผิดพลาดของโปรแกรมในระหว่างที่ผู้ใช้ใช้งานโปรแกรม และปรับปรุงโปรแกรมเมื่อเกิดข้อผิดพลาดขึ้น หรือในการใช้งานโปรแกรมไปนาน ๆ ผู้ใช้อาจต้องการเปลี่ยนแปลงการทำงานของระบบงานเดิมเพื่อให้เหมาะกับเหตุการณ์ นักเขียนโปรแกรมก็จะต้องคอยปรับปรุงแก้ไขโปรแกรมตามความต้องการของผู้ใช้ที่เปลี่ยนแปลงไปนั่นเอง

เทศกาลเล่นสีของอินเดีย

เทศกาลเล่นสี ถือเป็นวันหยุดของอินเดียในเทศกาลเล่นสี (Holi festival) ที่ฉลองกันทั่วประเทศ เทศกาลสีโฮลี Holiนี้ เป็นเทศกาลเริ่มในช่วงต้นของฤดูใบไม้ผลิ ธรรมชาติเปลี่ยนแปลงจากหนาว เป็นอากาศร้อน ซึ่งการเปลี่ยนแปลงนี้มีผลต่อมนุษย์ต่อสุขภาพและต่อจิตใจของมนุษย์ เพราะเมื่ออากาศเริ่มเปลี่ยนจากหนาวมาเป็นร้อน คนก็จะไม่สบายเป็นหวัดกันเพราะอากาศเป็นเหตุ ก็ทราบว่าเบื้องหลังเทศกาลนี้มิใช่เพื่อโปรยสีกันเพื่อสนุกสนานอย่างเดียวเท่านั้น แต่คนโบราณได้แฝงเอาธรรมชาติบำบัดเอาไว้ด้วย โดยใช้ผงสีจากพืชและพืชสมุนไพรธรรมชาติไม่ว่าจะเป็นสีแดง สีเหลือง สีคราม สีเขียว มาโปรยใส่กันทำนองกายบำบัดเพื่อสร้างภูมิต้านทานให้กับร่างกายด้วย
นอกจากนั้น การเปลี่ยนฤดูหนาวเข้าสู่หน้าร้อน ธรรมชาติเองก็เปลี่ยนแปลงสีสันอย่างมาก ดอกไม้สีสันสด บานสะพรั่งเต็มที่ คนอินเดียแต่โบราณ ก็ปรับตนให้เข้ากับสิ่งแวดล้อม สีสันที่ใช้จึงเป็นสีที่เกิดตามธรรมชาติแท้ๆ ชาวอินเดียจะเปลี่ยนการแต่งตัวจากเสื้อผ้าหน้าหนาวเป็นหน้าร้อน ส่าหรีสีสันสดใสฉูดฉาด อาหารการกินก็เปลี่ยน ทั้งหมดนี้ เป็นสิ่งที่เขาฉลองกัน จึงเป็นเทศกาลแห่งสีสันที่น่าทึ่งของมนุษย์ที่แสดงถึงความใกล้ชิดธรรมชาติ มองว่าอินเดียนั้นมองเห็นธรรมชาติ จึงปรับวิถีชีวิตให้เข้ากับธรรมชาติและใกล้ชิดธรรมชาติให้มากที่สุด
ตำนานของ Holi Festivalนั้นมีอยู่หลายเรื่อง เช่น เรื่องเจ้าแห่งอสูรนามว่า Hiranyakashyap ได้รับพรจากพระพรหมให้เป็นอมตะ ซึ่งต่อมาด้วยความที่ไม่มีใครฆ่าได้ ทำให้เจ้าอสูรต้องการให้ทุกคนบูชาตนเองเท่านั้นแต่ลูกชายที่ชื่อ Prahlad กลับบูชาแต่พระวิษณุ Lord Vishanu ทำให้อสูรโกรธมาก พยายามหาวิธีทำให้ลูกตัวเองตาย หนึ่งในวิธีคือการหลอกให้ถูกเผา ทั้งเป็น โดยให้ Prahlad เข้าพิธีบูชาไฟพร้อมน้องสาวของตนที่ชื่อ Holika น้องสาวคนนี้ได้รับพรพิเศษว่าไฟไม่สามารถทำร้ายเธอได้ แต่ปรากฏว่าเมื่ออยู่ในกองไฟ เธอกลับถูกเผาไหม้โดย Prahlad กลับไม่เป็นอะไรเลย ที่เป็นเช่นนี้เพราะพรที่เธอได้นั้นมีเงื่อนไขว่าเธอเข้ากองไฟคนเดียว สำหรับ Prahlad นั้นด้วยการยึดมั่นบูชาถึงพระวิษณุเสมอจึงไม่เป็นอะไรจากไฟ การบูชา Holi มาจากคำว่า Holika สื่อความว่าไฟเผา จึงเป็นการระลึกถึงเหตุการณ์ดังกล่าวเพื่อจะบอกว่าผู้ใดที่ยึดมั่นบูชาพระเจ้าจะไม่เป็นอันตรายและธรรมะย่อมชนะอธรรมเสมอ
มีอีกเรื่องหนึ่งคือ เรื่องของพระกฤษณะที่หลงรักในตัวพระนางที่ชื่อ Radha ความรักระหว่างทั้งสองนั้นลึกซื้งและโรแมนติกมากกล่าวกันว่าพระกฤษณะชอบที่จะเล่นโปรยสีบนตัว Radha จึงกลายมาเป็นประเพณีกันต่อมา นอกจากนั้นก็มีเรื่องของพระศิวะกับนาง Kamadeva ที่รวมความแล้วตำนานต่างๆ สื่อถึงคุณธรรมคือการบูชาที่ดีย่อมนำมาซึ่งความอยู่รอดปลอดภัยของผู้บูชานี้จึงเป็นตำนานที่เล่าขานสืบต่อกันมาแต่โบราณของอินเดีย
และคนอินเดียปัจจุบัน เมื่อถึงเทศกาลนี้ก็จะกลับบ้าน ไปหาครอบครัว มอบของขวัญให้กันและกัน อันแสดงถึงความมั่นคงและความรักสามัคคีแห่งสถาบันครอบครัวอย่างเหนียวแน่นของอินเดียได้อย่างชัดเจน โดยมีเทศกาล Holi นี้เป็นช่วงเวลาแห่งการแสดงออก อีกนัยหนึ่งเทศกาลนี้ในสมัยพุทธกาลน่าจะเรียกว่า พาลนักษัตร คือเทศกาลเล่นของคนพาลทั้งหลาย เพราะว่า บรรดาเด็กหนุ่ม ๆ ทั้งหลาย เมื่อถึงเทศกาลนี้ ก็จะดื่มสิ่งมึนเมากันในวันนี้และจะเมาได้และทำอะไรตามใจได้ตามเวลาที่กำหนด
ดังนั้นจึงไม่เหมาะโดยประการทั้งปวงที่สุภาพสตรีจะเดินทางออกนอกบ้านในเทศกาลนี้ เท่าที่สังเกตช่วงที่ประกาศเทศกาลHoli จะเป็นช่วงเวลาแห่งการปล่อยผี ปล่อยความชั่วร้ายทั้งหลาย จะไม่มีรถยนต์วิ่งเลยสักคัน นอกจากมอเตอร์ไซด์ที่วัยรุ่นอินเดียขับออกมาเล่นสีกัน แม้แต่ชาวต่างชาติ ผู้แสวงบุญต่างก็ต้องงดเว้น การเดินทางในช่วงเวลาดังกล่าวเพื่อความปลอดภัย เมื่อเลยเวลาที่ประกาศแล้ว ทุกอย่างก็จะกลับมาเป็นปกติเหมือนเดิม
เทศกาล Holi นี้มักจะเล่นสาดสีใส่กันฉลองเทศกาลวันปีใหม่ที่อินเดีย ถือว่าเป็นช่วงเปลี่ยนเข้าสู่วันพระจันทร์เต็มดวงของฮินดู เป็นนิมิตแห่งชัยชนะสิ่งเลวร้ายทั้งหลาย และฉลองต้อนรับสิ่งดีในปีใหม่ (Holi is also considered a New Year's celebration! This festival finally arrives on the full moon of the Hindu lunar month of Phagan. The Holi on the Western calendar is March 11, 2009 )

เทศกาลชมดอกทิวลิป เนเธอร์แลนด์

สวนเคอเคนฮอฟ (Kerkenhof Garden) เนเธอร์แลนด์
ใครที่หลงรักในฤดูใบไม้ผลิ โดยเฉพาะอย่างยิ่งดอกทิวลิป ไม่ควรพลาดอย่างยิ่งที่จะไปชม สวนเคอเคนฮอฟ Keukenhof สวนดอกไม้ใกล้อัมสเตอร์ดัม ความงามของสวนและดอกไม้เหล่านี้ที่สวน Keukenhof จะเปิดให้บริการประมาณสองเดือนในฤดูใบไม้ผลิ ทั้งหมดของความงดงามตระการตานี้จะมีให้ชมเพียงระยะสั้นๆไม่กี่สัปดาห์
สวนดอกไม้แห่งนี้เป็นความคิดริเริ่มของ นายกเทศมนตรีเมืองลิซเซ่ ในปี 1949 ได้ร่วมกับสมาคมผู้ส่งเสริมการปลูกดอกไม้ประเภทไม้หัว ได้เกิดแนวคิดที่จะมีงานแสดงไม้ดอกประจำปีแบบกลางแจ้ง โดยทำการจัดให้เหมือนกับการได้ชมสวนจริงๆ และก็ได้เลือกเคอเคนฮอฟแห่งนี้เป็นที่จัดแสดง
สวนเคอเคนฮอฟ (Kerkenhof Garden)เป็นสวนสวยที่ผู้คนทั่วโลกปรารถนาที่จะมาเยือน เป็นแหล่งปลูกทิวลิปที่ใหญ่และสำคัญยิ่งของประเทศเนเธอร์แลนด์ เป็นสวนที่สวยงามและสะพรั่งไปด้วยดอกทิวลิป ซึ่งมีมากถึงกว่า 7 ล้านต้นในแต่ละปี รวมทั้งดอกไม้อื่นๆ เช่น ลิลลี่ แดฟโฟดิล หรือนาซิสซัส ไฮยาซินธ์ ออกดอกบานสะพรั่งอยู่ดูละลานตา สวนได้ถูกออกแบบไว้อย่างสวยงามในฤดูใบไม้ผลิของทุกปี ระหว่างเดือนเมษายนถึงเดือนพฤษภาคม สวนเคอเคนฮอฟจะเปิดให้นักท่องเที่ยวได้เข้าชมดอกทิวลิปและ ดอกไม้แสนสวยนานาพรรณ บริเวณทางเข้ามีสาวน้อยตัวใหญ่ชาวดัชต์ในชุดประจำชาติ คอยต้อนรับให้คำแนะนำเกี่ยวกับสวนและ จำหน่ายแผนที่ให้แก่นักท่องเที่ยวที่ต้องการ ภายในสวนเต็มไปด้วยดอกไม้หลากสีสันและพรรณไม้ น้อยใหญ่ที่ผลิดอกออกใบต้อนรับฤดูใบไม้ผลิลำธารและสระน้ำน้อยใหญ่ลัดเลาะจัดวาง ในสวนสวยอย่างลงตัวการเลือกสีสันพรรณดอกไม้ ตั้งอยู่ที่ชาน เมืองลิซเซ่ (Lisse) ประเทศ Netherlands อยู่ห่างจากอัมสเตอร์ดัมเพียง 29 กิโลเมตร มีพื้นที่ทั้งหมด 32 hectares

เทศกาลโคมไฟกลางฤดูใบไม้ร่วงที่ฮ่องกง

เทศกาลฉลองกลางฤดูใบไม้ร่วงของจีนนี้ เป็นหนึ่งในเทศกาลประจำปีที่มีสีสันและมีเสน่ห์ที่สุด เพื่อฉลองฤดูกาลเก็บเกี่ยว ซึ่งดวงจันทร์จะกลมโตที่สุดในรอบปี เทศกาลนี้ยังเป็นการฉลองชัยชนะเหนือมองโกลในสมัยศตวรรษที่ 14 ด้วยแผนการอันฉลาดแกมโกง โดยกลุ่มกบฏเขียนลงบนเศษกระดาษเรียกร้องให้ก่อการกบฏ และแอบซ่อนใส่ลงไปในเค้ก และลักลอบนำเข้าไปให้พวกรักชาติ เทศกาลโคมไฟกลางฤดูใบไม้ร่วงนี้จัดขึ้น 16 วันโดยจะสิ้นสุดในวันที่ 15 ตุลาคม หลังจากการเฉลิมฉลองที่มีสีสันที่สุดเทศกาลโคมไฟกลางฤดูใบไม้ร่วง ซึ่งเต็มไปด้วยประเพณีและความเชื่อ เป็นเวลาที่สมาชิกในครอบครัวจะมารวมตัวกันภายใต้พระจันทร์เต็มดวง เพื่อร่วมชื่นชมโคมไฟอันสวยงาม และเอร็ดอร่อยกับขนมประจำเทศกาลอย่างขนมไหว้พระจันทร์
ตำนานเทศกาลโคมไฟกลางฤดูใบไม้ร่วง
เทศกาลของจีนส่วนมากจะเป็นการผสมผสานระหว่างประวัติศาสตร์และตำนาน รวมถึงเทศกาลโคมไฟกลางฤดูใบไม้ร่วงด้วย ซึ่งเกี่ยวเนื่องกับตำนานของสาวงามชื่อ ชางโอ ซึ่งเป็นภรรยาของนักแม่นธนูมือฉมัง ตามตำนานชางโอได้ทานยาวิเศษของสามี และลอยขึ้นไปจนถึงดวงจันทร์! นางยังคงอยู่ที่นั่นจนถึงปัจจุบัน และในวันพระจันทร์เต็มดวงของเดือนที่แปดตามจันทรคติ ความงามของนางจะเรืองรองเป็นแสงสีเงินยวงส่องลงมายังโลก

เทศกาลปาส้มประเทศอิตาลี

เทศกาลปาส้มเป็นเทศกาลต่อสู้ด้วยผลไม้ที่ใหญ่ที่สุดในอิตาลีซึ่งจัดขึ้นที่เมืองอีเวเรีย แคว้นพีดมอนต์ ทางตอนเหนือของประเทศอิตาลี ในงานเทศกาลนี้จะประกอบไปด้วยผู้คนที่เข้ามาร่วมงานกว่า 3,000 คน จะมีผู้บังคับม้าให้ลากรถเกวียนที่บรรทุกกลุ่มอาสาสมัครใส่ชุดนวมและหมวกป้องกันเข้ามาอยู่กลางเมือง หลังจากนี้ไปก็เกิดการปาส้มระหว่างคนบนรถเกวียนกับคนที่ยืนอยู่ด้านล่างกันอย่างอลหม่าน
เทศกาลนี้มีที่มาจากการที่ชาวเมืองทำการต่อต้านท่านเคาท์ราเนรีผู้ปกครองเมืองในช่วงราวคริสต์ศตวรรษที่ 12ที่มักข่มเหงชาวเมืองด้วยการลักพาตัวหญิงสาวสามัญชน ที่กำลังจะแต่งงานให้ไปเป็นภรรยาของตนเอง จนกระทั่งวันหนึ่งท่านเคาท์ราเนรีได้ไปลักพาตัว ไวโอเล็ตต้า ลูกสาวเจ้าของโรงโม่ข้าวไป ด้วยความกล้าหาญของไวโอเล็ตต้า เธอจึงต่อสู้และสามารถตัดหัวของท่านเคาท์นำมาประจาน ทำให้ชาวเมืองต่างยินดี แต่เมื่อทหารทราบข่าวจึงรีบไปจับตัวไวโอเล็ตต้า ทำให้ชาวเมืองต่างช่วยกันปาหินใส่ทหารเหล่านั้นจนกระทั่งเหตุการณ์ดังกล่าวกลายมาเป็นประเพณีที่ต้องทำกันทุกๆปี เพื่อรำลึกถึงความกล้าหาญของไวโอเล็ตต้าที่ได้นำอิสรภาพมาสู่ชาวเมือง โดยในแต่ละปีก่อนถึงงานเทศกาล จะมีการคัดเลือกเด็กนักเรียนเพื่อให้มารับบทเป็นไวโอเล็ตต้า และมีการจัดหาอาสาสมัครให้ขึ้นไปบนรถเกวียนเพื่อเป็นตัวแทนทหารท่านเคาท์ด้วย เป็นต้น

เทศกาลวันไหว้พระจันทร์ของประเทศจีน

ขนมไหว้พระจันทร์ทำจากการนำแป้งหมี่กับน้ำมันหมูมานวดเข้ากัน คลึงเป็นแผ่นที่มีความหนาพอประมาณ จากนั้นห่อด้วยไส้ชนิดต่างๆ ไส้ที่สำหรับขนมไหว้พระจันทร์นั้น มีหลากหลายประเภท เช่น ขนมไหว้พระจันทร์นั้น โดยทั่วไปจะห่อด้วยซานจา กุหลาบ ครีมพุทราจีน วอลนัท อัลมอนล์ เม็ดแตง ถั่วบด เป็นต้น ไส้ขนมไหว้พร ะจันทร์ในเขตพื้นที่กวางตุ้ง ซึ่งเป็นภาคใต้ของจีน มักเป็นไข่แดง เม็ดบัว โหงวยิ้ง และเส้นมะพร้าว ส่วนไส้แบบซูโจว มักเป็นกุหลาบ ถั่วบด เม็ดพุทรา พริกกับเกลือ และอาจมรการเพิ่มเม็ดสนและวอลนัทเข้าไปด้วย เมื่อห่อไส้เรียบร้อย ก็จะนำไปบรรจุเข้าไปในเบ้าทรงกลมที่เตรียมไว้ในเบ้านั้นมักมีลวดลายหรือลายลักษณ์อักษร เช่น " โจง ชิว เว่ ปิ่ง " หรือชื่ออื่นๆ เมื่อผ่านการอบและบรรจุเรียบร้อยแล้ว ก็จะส่งเข้าตลาดต่อไป
เทศกาลไหว้พระจันทร์ของทุกปี (วันที่ 15 เดือน 8 ตามปฏิทินจันทรคติของจีน)ทุกๆ ครัวเรือนจะซื้อขนมไหว้ระจันทร์มาไหว้พระจันทร์ พร้อมกับการชมพระจันทร์จนกลายเป็นประเพณีของจีนตลอดมา สำหรับประเพณีรับประทานขนมไหว้พระจันทร์ในวันไหว้พระจันทร์นั้น กล่าวคือ เกิดขึ้นเมื่อสมัยมองโกลเข้ามาปกครองแผ่นดินจีน เมื่อชาวมองโกลกดขี่ข่มเหงและทำร้ายชาวจีนอย่างโหดเหี้ยม และเพื่อควบคุมดูแลชาวจีนอย่างใกล้ชิด ชาวมองโกลจึงส่งทหารของตนไปประจำอยู่ในบ้านของชาวจีนครอบครัวละ 1คน เป็นอันว่าชาวจีนทุกๆครัวเรือนต่างต้องเลี้ยงดูทหารมองโกล 1 คน ทหารมองโกลเหล่านี้ ยังก่อกรรมทำชั่วไปหมด ทำให้ชาวจีนขุ่นเคืองใจเป็นอย่างยิ่ง ต่อมาท่านหลิวปั๋วเวิน คิดได้วิธีหนึ่ง คือ ให้นำกระดาษเขียนข้อความ แล้วสอดไส้ไว้ในขนม เรียกร้องให้ชาวจีนทุกคนลงมือสังหารทหารมองโกลที่ประจำอยู่ในบ้านของตน อย่างพร้อมเพรียงกันในวันเพ็ญเดือนแปด ทั้งนี้เพื่อให้ชาวจีนที่ไปซื้อขนมมารับประทานกัน ต่างได้อ่านข้อความดังกล่าวและช่วยกันกระจายข่าวนี้ออกไป เพื่อก่อการปฏิวัติโดยพร้อมเพรียงกัน ณ วันเพ็ญเดือนแปด ทำให้สามารถโค่นล้มอำนาจการปกครองของมองโกลในที่สุด
เพื่อเป็นการฉลอง และรำลึกการกอบกู้แผ่นดินที่ประสบการสำเร็จ ประเพณีรับประทานขนมไหว้พระจันทร์ในวันเทศกาลดังกล่าวจึงมีการสืบทอดกันตลอดมา
ต่อมา ไม่ว่าแห่งหนใดที่มีชาวจีนเดินทางไปถึงก็จะพาประเพณีรับประทานนมไหว้พระจันทร์ ไปด้วย สำหรับขนมไหว้พระจันทร์ที่แพร่หลายในไทยนั้น เป็นแบบของกวางตุ้งโดยส่วนใหญ่ หลายปีที่ผ่านมา ขนมไหว้พระจันทร์ที่ผลิตในไทย ไม่ว่าด้านคุณภาพ รสชาติ และการบรรจุล้วนมีระดับที่สูงขึ้น แต่แน่นอน ราคาก็สูงขึ้นไปด้วย เรามีความเห็นว่า วันแห่งเทศกาลไหว้พระจันทร์ปีละหนึ่งครั้งนี้ สมาชิกในครอบครัวได้มาอยู่พร้อมหน้ากัน และรับประทานอาหารพร้อมหน้ากันภายใต้พระจันทร์เต็มดวง อันเป็นการนำความสุขสมบูรณ์มาสู่สมาชิกครอบครัวได้เป็นอย่างดี เช่นนี้ นับว่ามีคุณค่าแก่การสืบทอดและเผยแพร่ตลอดไป

เทศกาลลอยกระทงของประเทศไทย

ประเพณีลอยกระทง ซึ่งตรงกับวันเพ็ญ เดือน 12 เริ่มขึ้นครั้งแรก ในสมัยกรุงสุโขทัยเป็นราชธานี โดยมีนางนพมาศ หรือท้าวศรีจุฬารัตน์ พระสนมเอกแห่งพระร่วงเจ้า เป็นผู้ให้กำเนิด ในปัจจุบัน การลอยกระทงได้แพร่หลาย และเป็นที่นิยมไปอย่างกว้างขวาง โดยผู้ใหญ่มักจะเกณฑ์เด็กๆ มาช่วยกันทำกระทงนำไปลอยในแม่น้ำ เพื่อขอขมาแก่พระแม่คงคา พร้อมทั้งอธิษฐานขอสิ่งดีๆ ให้แก่ตนเอง และคนรัก และครอบครัว
วันลอยกระทงตรงกับวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 12 ประเพณีลอยกระทงมีมาตั้งแต่สมัยสุโขทัย
ประเพณีลอยกระทงได้เข้าสู่ประเทศไทยในสมัยกรุงสุโขทัยเป็นราชธานีประมาณ พ.ศ. 1800 ดังปรากฏในหนังสือนางนพมาศ ผู้เป็นพระสนมเอกของพระร่วงเจ้าว่า "ครั้นวันเพ็ญเดือน 12 ข้าน้อยได้กระทำโคมลอย คิดตกแต่งให้งามประหลาดกว่าโคมสนมกำนัลทั้งปวงจึงเลือกผกาเกษรสีต่างๆ มาประดับเป็นรูปกระมุทกลีบบานรับแสงจันทร์ใหญ่ประมาณเท่ากงระแทะ ล้วนแต่พรรณดอกไม้ซ้อนสีสลับให้เป็นลวดลาย..." เมื่อสมเด็จพระร่วงเจ้าได้เสด็จฯทางชลมารค ทอดพระเนตรกระทงของนางนพมาศก็ทรงพอพระราชหฤทัย จึงมีพระราชโองการฯให้จัดพิธีลอยกระทงเป็นประจำทุกปี ในคืนวันเพ็ญเดือนสิบสองพระราชพิธีนี้จึงได้ถือปฏิบัติเป็นประจำจนกระทั่งบัดนี้
ประวัติความเป็นมา
ประเพณีลอยกระทงมีมานานจนสืบประวัติไม่ได้ และไม่มีในคัมภีร์ทางศาสนาเสฐียรโกเศศ (พระยาอนุมานราชธน) ได้ค้นคว้าที่มาของประเพณีลอยกระทงไทยทุกภาคตลอดจนถึงประเทศใกล้เคียงคือ พม่า กัมพูชา จีน อินเดีย ได้ความว่ามีประเพณีลอยกระทงทุกประเทศด้วยเหตุผลต่างๆ กัน
เหตุผลของการลอยกระทงในประเทศไทยดังนี้
1.เพื่อขอขมาแม่คงคา เพราะได้อาศัยนำท่านกินและใช้ และอีกประการหนึ่งมนุษย์มักจะทิ้งและถ่ายสิ่งปฏิกูลลงไปในน้ำด้วย
2.เพื่อสักการะรอยพระพุทธบาทนัมมทานที ซึ่งประพุทธเจ้าทรงประทับรอยพระบาทประดิษฐานไว้บนหาดทรายที่แม่น้ำนัมมทานที ในประเทศอินเดีย
3.เพื่อลอยทุกข์โศกโรคภัย และสิ่งไม่ดี คล้ายกับพิธีลอยบาปของพราหมณ์
4.เพื่อบูชาพระอุปคุต ชาวไทยภาคเหนือให้ความเคารพแก่พระอุปคุตอย่างสูง ซึ่งตามตำนานเล่าว่าเป็นพระมหาเถระรูปหนึ่งที่มีอิทธิฤทธิ์มากสามารถปราบพญามารได้
การลอยกระทงไม่มีพิธีรีตอง เพียงแต่ขอให้มีกระทงจะทำด้วยอะไรก็ได้ เช่น ใบตอง การกล้วย กาบพลับพลึง เปลือกมะพร้าว กระดาษโฟม และ ปัจจุบันยังใช้ขนมปังทำด้วยเพื่อจะได้เป็นอาหารให้ปลาและไม่ทำลายแม่น้ำด้วย โดยจุดธูปเทียนปักที่กระทงแล้วอธิษฐานตามที่ตนปรารถนา เสร็จแล้วจึงลอยไปที่แม่น้ำลำคลอง

เทศกาลโคมบัว ฉลองวันวิสาขบูชาที่กรุงโซลประเทศเกาหลี

เทศกาลโคมบัว ซึ่งจัดขึ้นเพื่อเฉลิมฉลองวันวิสาขบูชา หรือ วันประสูติของพระพุทธเจ้า ที่ได้สืบทอดมา ตั้งแต่สมัยไตรอาณาจักรของเกาหลีเมื่อสองพันกว่าปีก่อน ในช่วงราชวงศ์โกเรียว (คศ.918-1392)เมื่อศาสนาพุทธเป็นศาสนาประจำชาติ จะมีการห้อยโคมไฟดอกบัวหลากสีสัน พร้อมการจัดเทศกาลรื่นเริงทั่วประเทศ ตั้งแต่ในพระราชวัง ไปจนถึงหมู่บ้านเล็ก ๆ ปัจจุบัน เทศกาลโคมบัวได้กลายเป็นงานประเพณีประจำปีไปแล้ว โดยเฉพาะในใจกลางกรุงโซล ซึ่งในปีนี้ จัดขึ้นระหว่างวันที่ 18-20 พฤษภาคม 2555
จุดเด่น ของงาน คือ ขบวนพาเหรดโคมไฟ ในใจกลางกรุงโซล ซึ่งในปีนี้ ตรงกับวันเสาร์ที่ 19 พฤษภาคม 2555 (เวลา 19.00-21.30 น.) ขบวนพาเหรดเริ่มต้นที่ทงแดมุน ถึงวัดโชเกซา โดยในทุกๆปี จะมีพุทธศาสนิกชนชาวเกาหลี ชาวต่างชาติและประชาชนทั่วไป ตลอดจนนักท่องเที่ยว มาร่วมในงานนี้ทุกปี กว่า 7 แสนคน
เทศกาลโคมบัวจะมีการประดับโคมไฟ ในรูปแบบต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็น สัตว์ต่าง ๆ เช่น มังกร เสือ หรือ ช้าง ซึ่งเกี่ยวข้องกับ พุทธศาสนา นอกจากนี้ในงานยังมีกิจกรรมอื่นๆ อาทิเช่น การทำโคมบัวด้วยตัวเองเพื่อร่วมขบวนและการแสดงพื้นเมืองต่างๆ

เทศกาลอีสเตอร์ของอังกฤษ

ประวัติความเป็นมาของวันอีสเตอร์ (History of the Holidays: Easter)
อีสเตอร์ วันที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดในปฏิทินของชาวคริสต์ เป็นการเฉลิมฉลองการฟื้นคืนพระชนม์ของพระเยซู แล้วปาฏิหาริย์นี้เกี่ยวข้องอะไรกับกระต่ายและไข่หลากสีด้วย คำตอบซ่อนอยู่ในพิธีกรรมและประเพณีที่สืบต่อกันมาเป็นหลายร้อยชั่วอายุคนตามบันทึกในพระคัมภีร์ใหม่ พระเยซูและพระอัครธรรมฑูต (The Apostle) เดินทางไปที่เมืองเยรูซาเลม (Jerusalem) เพื่อประกอบพิธี Passover ซึ่งเป็นเทศกาลศักดิ์สิทธิ์ของชาวยิวเพื่อรำลึกถึงการที่ชาวฮิบรูได้รับการปลดปล่อยจากความเป็นทาส หลังอาหารค่ำในพิธี Passover พระเยซูทรงถูกจับกุม และในวันที่เรียกกันในปัจจุบันว่า วันศุกร์ประเสริฐ (Good Friday) พระเยซูก็ทรงสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน แต่เพียงสองวันนับจากนั้น ท่านก็ทรงฟื้นคืนพระชนม์
ชนชาติยิวเป็นคนกลุ่มแรกที่เริ่มเฉลิมฉลองการฟื้นคืนพระชนม์นี้ โดยคาดกันว่าอาจจะเป็นส่วนหนึ่งของเทศกาล Passover ที่จริงแล้ว การเฉลิมฉลองเทศกาลอีสเตอร์เดิมเรียกว่า Pascha ซึ่งมาจากคำว่า Pasach คำในภาษายิวที่แปลว่า Passover
เดิมที เทศกาลอีสเตอร์เฉลิมฉลองกันในวันที่สองถัดจากวัน Passover ดังนั้นมันอาจจะเป็นวันไหนก็ได้ในหนึ่งอาทิตย์ แต่วันอีสเตอร์ที่ตรงกับวันพุธ ออกจะรู้สึกแปลกๆอยู่
ในปี ค.ศ. 325 จักรพรรดิคอนสแตนติน (Constantine) ของอาณาจักรโรมัน และที่ประชุมแห่งไนเซีย (The Council of Nicaea) ตัดสินว่าเทศกาลอีสเตอร์ควรต้องตรงกับวันอาทิตย์ ซึ่งเป็นวันที่พระเยซูคริสต์ทรงฟื้นคืนพระชนม์ขึ้นมา วันอีสเตอร์ซึ่งตรงกับวันอาทิตย์นั้น จะเป็นวันอาทิตย์แรก หลังพระจันทร์เต็มดวงในวัน Spring Equinox ซึ่งอาจจะเป็นวันไหนก็ได้ระหว่างวันที่ 22 มีนาคม-25 เมษายน ในช่วงเดียวกันนี้ ชาวคริสต์ได้เริ่มธรรมเนียมเฉลิมฉลองเทศกาลอีกสเตอร์ขึ้นเป็นอย่างแรก นั่นคือธรรมเนียมการการจุดเทียนปัสกา (Paschal Candle) ซึ่งเปลวเทียนนั้นเป็นสิ่งระลึกถึงการฟื้นคืนพระชนม์ของพระเยซู เป็นเหมือนแสงที่ส่องสว่างออกมาท่ามกลางความมืดมิด
ขณะที่ศาสนาคริสต์ได้แผ่ขยายออกไปทั่วทวีปยุโรป มีธรรมเนียมเดิมตามความเชื่อของเพเกนบางอย่างที่ผสมผสานเข้ากับความเชื่อของศาสนาคริสต์ด้วย ที่จริงแล้ว คาดว่าคำว่า อีสเตอร์ (Easter) อาจจะมาจากชื่อของ เทพีเอสตรา (Eastra) เทพีแห่งฤดูใบไม้ผลิและความอุดมสมบูรณ์ นี่นำเรามาสู่ไข่อีสเตอร์ (Easter Egg)
ไข่เป็นสัญลักษณ์แห่งการเกิดตามความเชื่อในตำนานมาเป็นพันๆปี คาดว่าชาวคริสต์รับเอาไข่มาเป็นส่วนหนึ่งในธรรมเนียมเทศกาลอีสเตอร์ในช่วงศตวรรษที่ 13 ไข่แดงในเปลือกเป็นสัญลักษณ์แทนการปรากฏตัวของพระคริสต์จากหลุมฝั่งพระศพ และย้อมเปลือกไข่เป็นสีแดงเพื่อแทนพระโลหิตที่พระคริสต์ต้องสูญเสียไปบนไม้กางเขน
ไม่นาน ไข่อีสเตอร์หลากสีก็ได้มีประเพณีเป็นของมันเอง และประเพณีที่เป็นที่ชื่นชอบมากคือประเพณีการกลิ้งไข่อีอีสเตอร์ (Egg Rolling) ในปี ค.ศ. 1876 สภาคองเกรสออกกฎห้ามเด็กๆเล่นการละเล่นนี้ในพื้นที่ของสภา ดังนั้น ประธานาธิบดี รัทเธอร์ฟอร์ด บี. เฮส จึงเปิดสนามหญ้าของทำเนียบขาวให้เด็กๆได้เข้ามาเล่นกัน หลังจากนั้นประเพณีกลิ้งไข่อีสเตอร์ประจำทำเนียบขาว (The White House Easter Egg Roll) ก็กลายเป็นประเพณีประจำที่เกิดขึ้นทุกปี
แล้วกระต่ายอีสเตอร์กระโดดมาเป็นส่วนหนึ่งของเทศกาลได้อย่างไร กระต่ายวัยเจริญพันธุ์เป็นสัญลักษณ์ของชีวิตที่เกิดใหม่ตามความเชื่อของเพเกนมาเป็นเวลานาน ในช่วงศตวรรษที่ 16 พ่อแม่เริ่มบอกลูกตัวเองว่า ถ้าเด็กๆเป็นเด็กดี กระต่ายอีสเตอร์ก็จะมาวางไข่หลากสีไว้ที่บ้าน เด็กๆก็จะทำรังไว้ในบ้าน เพื่อล่อให้กระต่ายเข้ามา นี่เองเป็นที่มาของประเพณีการล่าไข่อีสเตอร์ (Ester Egg Hunt) และตะกร้าไข่อีสเตอร์ (Easter Basket) เพื่อช่วยให้เด็กๆ เติมตะกร้าอีสเตอร์ให้เต็มได้ง่ายขึ้น ช่างทำช็อคโกแล็ตในยุโรป ในช่วงยุคศตวรรษที่ 19 ได้เริ่มผลิตช็อคโกแล็ตรูปไข่ออกมา ขนมแบบนี้ได้รับความนิยมไปทั่วโลก และคนในปัจจุบันใช้เงินเป็นพันๆล้านดอลลาร์ทุกปี เพื่อซื้อขนมในเทศกาลอีสเตอร์
เทศกาลอีสเตอร์เป็นวันแห่งความปีติที่ชาวคริสต์เฉลิมฉลองการฟื้นคืนพระชนม์ของพระเยซู แค่สองพันปีที่ผ่านมานี้มีธรรมเนียมประเพณีใหม่ๆ ถูกผนวกเข้าไว้มากมาย บ้างเป็นประเพณีทางศาสนา และบ้างก็เป็นประเพณีเพื่อความสนุกสนาน แต่อีสเตอร์ยังเป็นช่วงเวลาที่ทุกคนในครอบครัวมารวมตัวกันเพื่อเฉลิมฉลองการมาถึงของฤดูใบไม้ผลิด้วย ฤดูกาลที่ชีวิตใหม่เกิดขึ้นหลังความหนาวเย็นของฤดูหนาว

เทศกาลปามะเขือเทศของสเปน (La Tomatina en España)

เทศกาลปามะเขือเทศของสเปน (La Tomatina en España)

เมื่อพูดถึงประเทศสเปน ที่เลื่องชื่ออีกอย่างหนึ่งของประเทศนี้ คือ การจัดเทศกาลและงานเฉลิมฉลองต่าง ๆ ซึ่งมีหลากหลายตลอดปี และเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจไปซะหมด ดูกี่รอบ ๆ ก็ไม่เบื่อ ส่วนมากแล้ว งานฉลองต่าง ๆ หรือที่เรียกกันในภาษาสเปนว่า La fiesta ลา เฟียซต้า นั้น จะจัดฉลองกันเพื่อประเทศชาติ และคนในประเทศ แต่ก็มีบางงาน ที่เล่นกันในเฉพาะเมือง เพราะว่าแต่ละเมืองของสเปน มีที่มาที่ไปไม่เหมือนกัน ถ้าใครไปสเปน ไม่ว่าจะช่วงไหนของปี ก็จะมีงานฉลอง หรืองานเทศกาลให้ดูกันทั้งปี เทศกาลที่มีชื่อเสียงอันหนึ่งของสเปน แม้แต่คนไทยยังรู้จักกัน เพราะความแปลก คือ เทศกาลปามะเขือเทศ หรือ เรียกว่า La Tomatina ลา โตมาติ๊หน่า ในภาษาสเปน ซึ่งเฉลิมฉลอง เริ่มปามะเขือเทศใส่หัวกัน ในสัปดาห์สุดท้ายของเดือนสิงหาคมของทุกปี ที่เฉพาะเมือง บุนโยล (Bunyol) ทางภาคตะวันออกของสเปน ซึ่งอยู่ห่างจากบาเลนเซียไป 30 กิโลเมตร เทศกาลปามะเขือเทศนี้ ดุเดือด เข้มข้น ด้วย “ศึกปามะเขือเทศ” ซึ่งจะจัดขึ้นในวันพุธของสัปดาห์นั้น ชื่อก็บอก ว่าเป็นศึกปามะเขือเทศ ดังนั้น คนที่มาร่วมงานเทศกาลนี้ ทั้งชาวเมืองเอง และผู้มาเยือน ต่างก็ปามะเขือเทศใส่กันอย่างสนุกสนาน
ในแต่ละปี ลา โตมาติ๊นา ดึงดูดนักท่องเที่ยวเข้าประเทศสเปนเป็นจำนวนมาก แล้วก็มีคนมาร่วมมากขึ้นเรื่อย ๆ ก็เลยต้องมีการตั้งกฎกติกากัน เพื่อความปลอดภัยและเพื่อรักษาประเพณีอันดีงามไว้ กฎก็มีอยู่ดังนี้
- ไม่ปาขวดหรือของแข็งใส่กัน
- ห้ามฉีกเสื้อยืดกัน
- ต้องทุบมะเขือเทศให้น่วม ก่อนมาปาใส่กัน
- ให้ระวังรถบรรทุกที่บรรทุกมะเขือเทศมาด้วย
- เมื่อเสียงประทัดสัญญาณดังขึ้น ให้หยุดปามะเขือเทศทันที

นอกจากนี้ ก่อนและหลังวันพุธซึ่งเป็นวันทำศึก ก็จะมีการจัดงานเฉลิมฉลองกัน ส่วนช่วงเวลาเด็ดสุดในเทศกาลนี้ คือช่วงตี 1 ถึงช่วงบ่ายโมงของวันพุธ
ส่วนประวัติของการทำศึกปามะเขือเทศ ก็มีอยู่สองกระแส กระแสแรกบอกว่า ครั้งหนึ่ง มีกลุ่มคนเกิดอยากจะแกล้งคนที่กำลังเดินถนนอยู่ในเมืองโดยร้องเพลงและเล่นดนตรีไปด้วย แต่เขาร้องเพลงและเล่นดนตรีประกอบไม่ดีนัก คนในเมืองเลยตัดสินใจว่าน่าจะหาอะไรปาใส่มันซะหน่อย หันไปหันมา เจอมะเขือเทศ เออ ก็เอามะเขือเทศนี่ละว้า ปาใส่เจ้านักร้องเสียงหลง แถมยังปาผักและผลไม้อื่นๆ ใส่ไปด้วย แล้วก็มีคนมาช่วยปาเยอะขึ้นเรื่อย ๆ สุดท้าย กลายเป็นศึกปามะเขือเทศใส่กันเองไป
ส่วนอีกกระแสหนึ่ง ซึ่งน่าเชื่อถือมากที่สุด บอกว่า เริ่มจากในปี ค.ศ. 1945 บริเวณทาวน์ สแควร์ ที่จัดศึกปามะเขือเทศในปัจจุบัน นั้นมีคนหนุ่มสาว พากันมาดูขบวนพาเหรด "Gigantes y Cabezudos" กิอ๊านเต่ส อี ก่าเบ๊ซูโดส ซึ่งเป็นขบวนพาเหรดที่โชว์ยักษ์แบบต่าง ๆ ที่มีหัวโคตรน่าเกลียด แล้วหนุ่มสาวกลุ่มนั้น ได้เข้ามาร่วมในวงดุริยางค์ในขบวนพาเหรด แล้วก็ไปผลักคนที่แต่งตัวเป็นยักษ์หัวหน้าเกลียดในขบวนเข้า เจ้ายักษ์ตัวหนึ่งล้มลง พอลุกขึ้น ก็ชกต่อยทุกคนรอบ ๆ พอดีมีแผงขายผลไม้อยู่ข้างทาง พวกหนุ่มสาวเหล่านั้น เลยไปคว้ามะเขือเทศมาปาใส่กัน จนกระทั่งตำรวจต้องเข้ามายุติศึกในครั้งนั้น แต่พวกในขบวนก็ยังไม่หายแค้น เพราะต้องเป็นคนจ่ายค่าเสียหายทั้งหมด
เมื่อถึงปีต่อมา เป็นวันพุธเดิม ในสัปดาห์สุดท้ายของเดือนสิงหาคม พวกหนุ่มสาวก็มาเจอกับพวกในขบวนพาเหรดอีกครั้ง คราวนี้ ขนมะเขือเทศกันมาเอง แล้วก็เริ่มทำศึกกันในวันนั้นเอง แต่ก็มีตำรวจมายุติศึกจนได้ ส่วนในปีหลังจากนั้น ทางการได้สั่งห้ามการทำศึกมะเขือเทศ ซึ่งได้กลายมาเป็น “วันทำศึกมะเขือเทศ ”โดยปริยาย แต่กระนั้น ผู้คนก็เริ่มฉลองวันทำศึกดังกล่าว ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ซึ่งในแต่ละปี มีคนมาร่วมงานประมาณ 10,000 คนเลยทีเดียว

เทศกาลของประเทศญี่ปุ่น

เทศกาลฮินะ(Hina Matsuri) หรือฮินะ มัตสุริ เทศกาลนี้จะมีการจัดขึ้นในวันที่ 3 มีนาคม เป็นประจำทุกปี ซึ่งเป็นเทศกาลที่มีชื่อเสียงมาตั้งแต่สมัยเอโดะ Edo (1603-1867) เป็นเทศกาลเฉลิมฉลองของเด็กผู้หญิงในประเทศญี่ปุ่น โดยจะมีการตกแต่งตุ๊กตาญี่ปุ่น ที่สวยงามหลายตัวบนชั้นวาง ที่ตั้งอยู่ภายในบ้าน ตามความเชื่อที่ว่า จะทำให้ลูกสาวมีสุขภาพแข็งแรงและมีความสุข บางครั้งเรียกเทศกาลนี้ว่า เทศกาลเด็กผู้หญิง (Girl's Festival) ชาวญี่ปุ่นรับเทศกาลนี้มาจากธรรมเนียมจีน ตามความเชื่อว่า จะสามารถขจัดเคราะห์ร้าย ให้ไปกับตุ๊กตาได้ โดยปล่อยตุ๊กตาลอยไปกับแม่น้ำ ส่วนในประเทศญี่ปุ่น จะถือว่าเป็นเทศกาลของการอธิษฐานให้ลูกสาวมีความสุข ขจัดพลังชั่วร้ายออกไปจากชีวิต ประสบความสำเร็จ สุขภาพร่างกายแข็งแรง และสวย
เด็กผู้หญิงที่เริ่มเข้าสู่เทศกาลฮินะครั้งแรก จะถูกเรียกว่า "ฮัตสุ เซกุ" (hatzu-zekku) โดยจะเป็นที่ชื่นชอบในหมู่ย่าหรือยาย เพราะพวกเธอจะซื้อตุ๊กตามาจัดโชว์ให้กับหลานสาว เริ่มนำตุ๊กตามาทำความสะอาดตั้งแต่กลางเดือนกุมภาพันธ์ จนกระทั่งเมื่อถึงวันที่ 3 มีนาคม ก็จะนำตุ๊กตาฮินะหรือ ฮินะนิงโย (hinaningyo) มาตั้งโชว์ ซึ่งเป็นตุ๊กตาที่ทำด้วยมือแบบดั้งเดิม วางไว้บนชั้นปกติจะมีทั้งหมด 7 ชั้น รอบๆ ชั้นจะประดับด้วยเครื่องบูชา เช่น ดอกพีช ข้าว เค้ก และเค้ก ที่ทำจากข้าวรูปร่างคล้ายเพชร ซึ่งเรียกว่าฮิชิโมกิ (hishimochi) รวมไปถึงสาเกขาว และคิราชิซูชิ (chirashi sushi) ตุ๊กตาที่ส่วนใหญ่จะต้องนำมาวางในชั้น คือ ตุ๊กตา เจ้าชายโอไดริ-ซามะ (Odairi-sama) และเจ้าหญิงโอฮินะ-ซามะ (Ohina-sama) ซึ่งตุ๊กตาทั้งสองตัวนี้ จะถูกวางไว้บนสุดของชั้นวาง รายล้อมไปด้วยข้าราชบริพาร และเครื่องตกแต่งชิ้นเล็กๆ โดยฉากหลังของชั้น จะประดับด้วยฉากที่เป็นสีทอง ให้เหมือนกับคฤหาสน์จำลอง ว่ากันว่าจำนวนชั้นจะมากหรือน้อยนั้น ก็เป็นการแสดงถึงฐานะของแต่ละบ้าน ซึ่งระดับจะสูงสุดที่ประมาณ 7 ขั้น จำนวนตุ๊กตาและการตกแต่งจัดเครื่องแต่งกายให้กับตุ๊กตาก็เป็นการแสดงออกถึง ฐานะเช่นกัน โดยทั่วไปในหนึ่งเซทจะมีประมาณ 15 ตัว เป็นตุ๊กตาชาววังที่เริ่มตั้งแต่ จักรพรรดิ จักรพรรดิ เจ้าชาย เจ้าหญิง ผู้รับใช้ ฯลฯ ลดหลั่นกันลงมาตามลำดับ
ในยุคแรกๆ การตั้งตุ๊กตาเป็นประเพณีของผู้มีอันจะกิน หลักๆ จะเป็นตุ๊กตาเจ้าชายและเจ้าหญิง โดยในสมัยโบราณนั้นจะมีการจัดทำตุ๊กตาฮินะขึ้นจากวัสดุพวกไม้กระดาษที่ทำ ขึ้นมาอย่างง่ายๆ แล้วนำไปใส่กระด้งเล็กๆ ลอยแม่น้ำหรือทะเลเพื่อเป็นการสะเดาะเคราะห์ภาวนาให้ลูกสาวของบ้านนั้นเติบโตขึ้นโดยมีสุขภาพแข็งแรง หลังจากนั้นก็ได้รับความนิยมเรื่อยมาจนเกิดเป็นประเพณีของผู้คนทุกฐานะ และเริ่มตกแต่ง ประดับประดา จัดทำเครื่องแต่งกายให้สวยงามมากขึ้น ใช้วัสดุที่ดีอย่างผ้าไหมตัดเป็นเครื่องแต่งกายให้ตุ๊กตาในชุดกิโมโนเต็มยศ แบบโบราณ ซึ่งบางบ้านเป็นตุ๊กตาประจำตระกูลที่สืบทอดต่อๆ กันมาหลายร้อยปี มีการบูชาและถวายเครื่องเซ่นต่างๆ ทั้งขนมหวานที่ชื่อว่า " อาราเร่ " และขนมที่ทำมาจากข้าวเหนียว " คาชิวะ โมจิ " หรืออาจจะเป็นเค้กที่ทำจากข้าว พร้อมเครื่องดื่มพวกเหล้าขาวอย่าง " ชิโรสาเก " และบูชาด้วยดอกไม้อย่างดอกท้อ เทศกาลน่ารักๆ นี้ แต่ละครอบครัวที่มีลูกสาวจะเลี้ยงฉลองพิธีนี้อย่างตั้งใจ มีการดื่มฉลองแสดงความยินดีและอวยพรให้เติบโตอย่างมีความสุข และในปัจจุบันก็เปิดโอกาสให้มีการสังสรรค์กันในกลุ่มเพื่อนๆ เพิ่มขึ้น คืออาจจะชวนกันมาจัดปาร์ตี้กลางแจ้ง ทานอาหารร่วมกันที่บ้าน ซึ่งนับเป็นอีกเทศกาลหนึ่งที่สามารถสร้างรอยยิ้ม สร้างความสุข และสร้างความสัมพันธ์อันดีให้กับคนในครอบครัว

เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยตามความเชื่อในเทศกาลฮินะ มัตสึริ (Hina matsuri)
1.มีความเชื่อกันว่าถ้าบ้านไหนจัดบูชาตุ๊กตาในวันที่ 3 มีนาคมแล้วนั้น หากพ้นวันนี้ไปแล้วต้องรีบเก็บตุ๊กตาทันที เพราะหากประดับทิ้งไว้นานๆ จะทำให้ลูกสาวขึ้นคานได้ แต่ก็มีอีกความเชื่อหนึ่งที่กล่าวว่า จะตั้งตุ๊กตาฮินะประดับไว้จนถึงวันเด็กผู้ชายในวันที่ 5 พฤษภาคม เพื่อเป็นการฉลองต่อเนื่องกันไปเลย จากนั้นจึงค่อยเก็บให้เรียบร้อยเพื่อนำออกมาประดับในปีต่อๆไป
2.เทศกาลฮินะ มัตสุริ (Hina Matsuri) มีชื่อเรียกด้วยกันหลายชื่อ เช่น โมโมโนะเซกุ (Momo-no-Sekku) เทศกาลตุ๊กตา (Doll's Festival) เทศกาลเด็กผู้หญิง (Girl's Festival)
3.ฮินะ มัตสุริ (Hina Matsuri) มาจากคำว่า ฮินะ (Hina) ซึ่งเป็นคำโบราณที่ หมายถึง ตุ๊กตา ส่วนคำว่า มัตสุริ (Matsuri) หมายถึง เทศกาล

ประวัติส่วนตัว



ประวัติส่วนตัว

ชื่อ เบญญาภรณ์ นามสกุล บรรจง ชื่อเล่น "แจน"

อายุ : 16ปี 

เรียนอยู่ที่ : โรงเรียนลำปางกัลยาณี ศึกษาอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 

แผนการเรียน :  อังกฤษ - คณิต 

นิสัย : เฮฮา ร่าเริง ยิ้มง่าย ชอบกังวลไปหน่อย สนุกสนาน

ชอบสี : ชมพู ฟ้า ขาว น้ำตาล

อาหารที่ชอบ :  ก๋วยเตี๋ยว ข้าวผัด ราดหน้า

ผลไม้ที่ชอบ : แตงโม สับปะรด แคนตาลูป

สิ่งที่ชอบ :  หมีพูห์

กีฬาที่ชอบ : แบตมินตัน บาส วอลเล่ย์บอล

สถานที่ที่อยากไป : ทะเล ปาย 

อาชีพที่ใฝ่ฝัน : แพทย์

ชอบอ่านหนังสือ : นิตยสาร นิยาย หนังสือเรียน ( บางครั้ง ) !!!!!

สัตว์เลี้ยงที่ชอบ : สุนัข

รักที่สุด : พ่อ แม่ พี่ เพื่อน

เพื่อนๆเรียก : แจนจุ้น

งานอดิเรก : ฟังเพลง ดูหนัง ทำขนม อ่านหนังสือ ดูทีวี

E-mail : Greentead-i-y@hotmail.com

คติประจำใจ : ทำวันนี้ให้ดีที่สุด